Mijn meest bizarre lucide droom avontuur
Dit is een droom die me werkelijk altijd bij zal blijven, heel bizar hoe deze is gelopen. Ik zal hem zo uitgebreid mogelijk beschrijven.
Ik droomde op een woensdagnacht dat ik met een vrouwelijke kennis in het bos liep, het was al wat schemerig. We liepen achter elkaar en ik liep achteraan. We waren beiden stil, ik kan me namelijk niet herinneren dat we een woord gewisseld hebben. We waren wel heel lang onderweg, in mijn beleving hebben we iets van een uur gelopen. Tot er iets vreselijks gebeurde, ik pakte namelijk een mes uit mijn zak en begon op haar in te steken. Bah! Ik heb haar gewoon uit het niets vermoord en ik heb haar zelfs daarna begraven. Op het moment dat ik klaar was en mezelf controleerde of ik wel aan alles had gedacht om niet gepakt te worden, besefte ik dat ik geen handschoenen had aangedaan! Ik raakte in paniek en werd wakker…
Je kan je vast wel voorstellen dat ik nog even in de war was van wat me was overkomen. Daarna wilde ik hem zo snel mogelijk vergeten! Ik heb deze droom zelfs niet opgeschreven in mijn dromendagboek omdat ik hem toch nooit meer wilde herinneren. Zo vreselijk was hij, echt levensecht, ondanks dat het geen lucide droom was.
Maar er kwam een vervolg…
Namelijk twee dagen later!! Op vrijdagnacht werd ik namelijk opgepakt in mijn droom.. voor de moord die ik woensdagnacht had gepleegd!
Ik heb er ook echt geen verklaring voor hoe het mogelijk is maar het was echt dezelfde moord. Ik kwam direct in de scene terecht dat ik aangehouden werd door de politie. Ze hadden vingerafdrukken gevonden op een lichaam en ik moest meekomen naar het bureau. Ik raakte meteen in paniek want ik wist precies waarover het ging. Ik kon me de moord ook gewoon herinneren in die droom.
Ik wist ook dat ik geen handschoenen had gebruikt en dat ik dus echt gepakt was en de gevangenis in moest. Ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven en bleef ontkennen dat ik het had gedaan. De politieagent zei “mevrouw, u hoeft niet meer te ontkennen. We hebben al het bewijs al tegen u verzameld.” Toen we op het politiebureau aankwamen zag ik mijn moeder achter de balie zitten. Ze keek me heel verdrietig aan en zei verder helemaal niets. Er stonden veel agenten om me heen en ze overhandigde mij het resultaat van het DNA-onderzoek en het was 100% zeker dat ik de dader was. Ik kreeg 24 uur de tijd om mijn spullen thuis te pakken en afscheid te nemen van familie en vrienden.
Het politiebureau was het wijkbureau, die ongeveer op1km afstand van mijn huis waar ik ben opgeroeid lag en alles was nagenoeg allemaal hetzelfde. (Ook deze droom was weer levensecht!) Mijn moeder ging met de auto naar huis en ik moest lopen. Ze was echt ontzettend boos! (Logisch ook haha, zou ik ook zijn). Toen ik thuis kwam begon ze tegen mij te schreeuwen, hoe ik het toch had kunnen doen en dat ze het niet begreep. En ik kon alleen maar spijt betuigen, en dat ging zo een paar minuten door.
En toen opeens kwam het besef.. Ik zou toch nooit iemand vermoorden!
Dit moet een droom zijn!
Mijn moeder bleef maar doorgaan en ik besefte meer en meer dat het een droom was. We stonden in de keuken en ik liep naar de kraan, ik zette hem aan en hij deed het!. Oh.. Dacht ik nog bij mezelf.. Het zal toch niet..
Ik maakte een kuiltje met mijn beide handen en liet het vollopen met water, bracht het naar mijn gezicht en ik kon gewoon door het water inademen!
Woehoee!! Yess! Ik ben lucide! Met daarbij ook meteen het besef dat ik niet te enthousiast moest reageren. Mijn moeder was inmiddels weer verder gegaan en liep naar de achterdeur. Ik besloot om via de voordeur mijn droom te gaan verkennen.
Ik liep door de straat en alles was bijna precies hetzelfde zoals het vroeger ook was. Behalve dat ik opeens mijn nichtje zag liggen op een bed dat bij iemand in de voortuin stond. Ze had een koptelefoon op en was iets aan het lezen. Ik liep naar haar toe en ze liet duidelijk merken dat ze druk was met haar huiswerk. Ik zei ik heb maar 1 vraag voor je: “wat is mijn doel in het leven?” Ze keek me aan en zei, “Jaa duhhh, dit natuurlijk! En ze rolde ook echt met haar ogen zo van, dat snap je toch zelf ook wel. Ze zette haar koptelefoon weer op en ging weer verder, jammer, dus ik moest weer door! Aan het einde van de straat kwam ik mijn vriend tegen in onze vorige auto. Ik stapte bij hem in en vertelde dat ik aan het dromen was. “Dat weet ik” zei hij en zette de auto in z’n achteruit en reed zo de straat uit. (Wat ook weer toevallig was want daar hadden we het toevallig die week ook over gehad. Dat als je bijvoorbeeld achteruit zou rijden dat je dan veel eerder beseft dat je droomt)
Ik stelde hem wat persoonlijke vragen en kreeg hele diepgaande antwoorden waar ik ook echt wat aan heb gehad en eigenlijk nog heb. Ik heb mijn luciditeit ongeveer 10 minuten vast kunnen houden en toen werd het opeens zwart en binnen enkele seconden had ik mijn ogen weer open. Wauw! Wat een avontuur! De gewone droom alleen al was al bizar op zichzelf, maar het einde was echt heel bijzonder!
Lieve groet,